Interviews op het hoofdkantoor
Maandag 22 oktober waren we op het hoofdkantoor van Verhage in Zwijndrecht. De reden hiervoor was dat we een afspraak hadden met Daniel, Kevin en Ria. Maar ook omdat we interviews mochten houden met een aantal mensen.
Voorafgaande aan de afspraak hebben we nagedacht over vragen die relevant zouden zijn voor personeel op de store, maar ook voor de mensen die in Zwijndrecht werken.
Hieruit kwam een lijst die we hebben gebruikt als richtlijn voor de interviews, deze was als volgt:
Zoals eerder al genoemd zijn deze vragen slechts richtlijnen, we willen graag per persoon kijken waar het gesprek over zou gaan.
Voor de verslaglegging hebben we ervoor gekozen om tijdens de interviews de taken van het stellen van de vragen en het noteren van de antwoorden te verdelen.
Ook hebben we ervoor gekozen om niet iedere vraag en vervolgens het antwoord te noteren, maar juist het hele verhaal en de emoties die getoond werden tijdens het vertellen.
Voor de interviews hebben we de volgende mensen gesproken:
Lydia Posthumus 
Gail Denekamp 
Hans Jonker
Van ieder interview hebben we de aantekeningen van het gesprek omgezet in een stuk tekst, deze zijn hieronder de lezen.
Lydia
Sinds 2001 is Lydia al werkzaam bij Verhage, is destijds gestart als enige vrouw met de 2 directeuren van Verhage. Op dat moment had Verhage nog slechts 17 vestigingen, dit zijn er inmiddels 39.
Hoe ze bij Verhage terecht is gekomen blijkt een heel leuk verhaal waar ze vol enthousiasme over verteld. Ze begint het verhaal door de situatie te schetsen van mobiele telefoons, deze waren nog lang niet zo gebruikelijk als ze nu zijn. En 06 nummers waren veelal seksnummers, toen zij als moeder van een 14 jarige zoon op zoek naar werk ging. Kwam het dan ook niet in haar op om te reageren op een advertentie van 2 regels in de krant, met een 06 nummer. Maar na wat aandringen van een vriendin besloot ze de stoute schoenen aan te trekken en toch te bellen. Waarop haar vader reageerde met ‘Dat doe je toch niet?!’ maar ze wilde graag aan het werk en moest het proberen.
Ze bleek de duizendpoot de zijn waar Verhage naar opzoek was en werd aangenomen voor werk aan de receptie. Ze begon in het hoofdkantoor dat destijds in Barendrecht zat en is meegegaan naar Zwijndrecht. Sindsdien is haar werk wel anders geworden, het receptie werk werd al snel het contact onderhouden met leveranciers en franchisehouders. Tegenwoordig is ze verantwoordelijk voor het regelen van zaken die de ondernemers zelf niet kunnen doen, zoals het leveren van posters. Zelf is ze geen designer, dit is Gail en Kevin houd de communicatie draaiende.
Dit is vooral geweest na haar burnout waardoor ze een tijd niet heeft kunnen werken, ze had zoveel passie voor haar werk dat ze dit altijd meenam.
Gelukkig is ze uit deze burn-out gekomen en werkt ze tegenwoordig halve dagen met op woensdag een vrije dag. En wat ze verteld is zichtbaar, ze verteld vol passie over haar werk en voelt zich goed.
Deze passie is ook terug te zien in het archief dat ze over de loop der jaren heeft aangelegd. Ze heeft van vele jaren de kortingsbonnen, placemats, kindertasjes en veel meer! We krijgen allerlei zaken mee en mogen foto’s maken van de dingen die ze niet dubbel heeft.
Maar ook Verhage heeft veel veranderingen ondergaan gedurende haar tijd, iets wat ze omschrijft als heel natuurlijk ‘Het zijn nooit grote stappen geweest, maar altijd meerdere kleine.’.
De grootste verandering is toch wel geweest dat Verhage van snackbar naar cafetaria en nu iets ongrijpbaars is gegroeid. Voor haar zelf is Verhage een state of mind, ze is zelf nog gevormd door Joop Verhage, hierdoor is haar persoonlijke doelgroep nog die van 8 tot 88.
Ze noemt dat Verhage voorheen meer gericht was op kinderen en dat ze het jammer vind dat Verhage dit nu minder heeft. Maar heeft het ook over de wijzing van niet meer als cafetaria gezien willen worden, voorheen deden ze mee aan de cafetaria top 100 iets wat ze nu niet meer aanmoedigen.
Verder omschrijft ze Verhage als een fijne werkgever en voor haar een bron van plezier. Ze haalt veel voldoening uit haar werk en wil er nog niet aan denken om met een paar jaar met pensioen te gaan.
Wanneer we haar vragen naar klanten blijft dat voor haar de klanten bestaan uit de ondernemers, omdat dit is aan wie zij levert. Het blijkt dat ze weinig de positieve en leuke ervaringen te horen krijgen maar juist veel moeten omgaan met de negatievere kant. Zowel van klanten als ondernemers, wat volgens Lydia komt omdat ze op kantoor oplossingsgericht moeten zijn. Maar ook dat het emailadres van Verhage een centraal punt is dat vanaf de receptie wordt doorgespeeld naar de juiste filialen.
Als we het over Peppelweg hebben zegt ze dat dit een mooi voorbeeld is van Verhage, waar ze van klein naar groot zijn gegaan. Maar waar nu ook zichtbaar is dat ze van groot naar nog veel groter aan het gaan zijn.
Een voorbeeld waar Verhage minder goed bij de buurt leek te passen was Utrecht, dit is dan ook de reden dat deze zaak hier inmiddels niet meer zit.
Gail
Nog niet zo lang werkzaam bij Verhage, slechts 2 maanden is Gail. Ze verzorgt de marketinguitingen voor de ondernemers. Vaak begint haar dag zonder exact te weten wat ze zal gaan doen omdat de ondernemers een last minute verzoek hebben voor een poster of flyer waar zij zich vervolgens over ontfermt. Daarnaast werkt ze aan het social media plan voor de algemene Verhage pagina.
Haar plan is hierbij voorlopig om iedere dag iets te posten, het is nog een proces maar haar eerste plan kon ze ons al tonen. Hierbij gaat ze voornamelijk uit van Instagram en minder op Facebook, omdat ze ervaart dat er steeds minder mensen zijn op Facebook. Haar doelgroep benoemde ze als 14 t/m 25 jaar. Ook ziet ze dat veel mensen opzoek zijn naar korting en dat dit ook duidelijk terug komt in de statistieken. Op haar planning staat nu ook nog om te kijken wat mensen nu echt willen.
Wanneer we kijken naar haar eigen ervaringen met Verhage dan is dit vooral geweest toen ze thuis woonde, in deze tijd haalden ze af en toe iets bij Verhage louwersplein in Hendrik Ido Ambacht. En tegenwoordig is dit prive bijna niet meer omdat ze in Ridderkerk woont waar geen Verhage zit.
Voor werk komt ze nu wel regelmatig op de verschillende locaties. Als ze Verhage dan ook moet omschrijven ziet ze deze als leuke eetgelegenheid, zelf ziet ze het nog meer als een snackbar maar wel in transitie naar een lunchroom. Vooral omdat er nu steeds meer salades en luxe broodjes bij aan het komen zijn.
Met de klanten in de filialen heeft ze weinig contacten haar communicatie is voornamelijk met de ondernemers. Wanneer ze dan ook aan reacties denkt dan is dit vooral over de positieve reactie op bijvoorbeeld een poster.
Hans
Is op zijn 17e begonnen bij Verhage Peppelweg en heeft tot hij 22 was gewerkt voor Daniel. Vervolgens is hij zelf als franchise ondernemer begonnen met een Verhage store in Utrecht. Dit heeft hij voor 4 jaar gedaan om vervolgens te starten op het hoofdkantoor, waar hij inmiddels alweer 12 jaar werkt.
Op het hoofdkantoor is hij verantwoordelijk voor de inkoop en contacten met de leveranciers.
Zelf komt hij uit Rotterdam aan de Peppelweg, dit is dan ook de reden dat hij hier heeft gewerkt. Het was voor hem een bijbaan naast zijn studie. En kijkt terug op een leuke periode. Toen wij hem vroegen naar zijn leukste klant was dit zonder twijfel; ‘Eric!’. Hans legde uit dat Verhage een echte wijkfunctie heeft waarbij mensen graag langskomen als regelmaat in hun planning.
Een mooi voorbeeld dat hij hiervan noemde was de tante van zijn vrouw, deze komt uit Bergsehoek en komt iedere vrijdag koffie drinken. Mirjam, franchise houder Verhage Peppelweg en vrouw van Daniel, kent haar en het moment dat ze Verhage binnenloopt wordt haar koffie al gezet. Voor de tante is dit een stukje herkenning en erkenning dat ze ervaart. Dit is slechts 1 voorbeeld van een klant waarmee een oprechte band is opgebouwd.
Ook kwam ter sprake dat het niet enkel klanten en werknemers zijn die een band opbouwen. Maar ook de mensen met hun routine die met dezelfde mensen in de rij staan te wachten bijvoorbeeld.
Tegenwoordig woont Hans in Spijkenisse en komt hij hier ook graag bij het Verhage filiaal. Er is duidelijk een soort trots te merken wanneer hij hierover praat en hij grapt dat hij ook niet bij de concurrenten komt, tenzij hij iets te weten wil komen. Bij de overige Verhage filialen komt hij regelmatig voor werk.
Wanneer wij hem vragen wat Verhage voor hem is komen er verschillende associaties naar voren; het onderhouden van zijn gezin, maar ook dat het een laagdrempelige horecagelegenheid is. Ook noemt hij de missie van Verhage ‘Wij willen de beste eet- en afhaalgelegenheid van de buurt zijn waar jong en oud zich thuis voelt!’.
Verder noemt ook hij de buurtfunctie van Verhage, het is heel belangrijk dat iedereen zich welkom voelt. Dit is dan ook de reden dat er jong en oud wordt gezegd in plaats van een leeftijdscategorie.
Verhage voelt dan ook op iedere locatie hetzelfde, maar wel met de eigen draai van de buurt. Dit is ook wat hij online graag ziet, dat het duidelijk een Verhage is maar wel met de buurt identiteit.
Persoonlijk is hij online actief op Linkedin, voornamelijk op werk gericht, maar niet meer op facebook. Wanneer we hem dan ook vragen naar of hij Verhage ergens volgt is het antwoord dat hij de hoofdpagina volgt, maar niet de stores. Maar dat hij verder ook eigenlijk niemand volgt.